اندازه گیری قلیائیت آب

قلیائیت به صورت P Alk یا M Alk (یا T Alk) نشان داده می شود و برحسب ppm CaCO3 گزارش می شود.

منشاء قلیائیت در آب وجود یون های هیدروکسید (-OH) ، کربنات (2-CO3) و بی کربنات (-HCO3) می باشد. البته براتها (3-BO3) ، فسفات ها (3-PO4) و سیلیکات ها (3-SiO3) نیز می توانند ایجاد قلیائیت کنند.

قلیائیت آب ، ظرفیت کمی آب در خنثی نمودن یک اسید قوی تا PH مورد نظر می باشد. تعیین قلیائیت در تفسیر و کنترل فرآیندهای تصفیه آب و فاضلابها کاربرد فراوانی دارد.

قلیائیت می تواند به پنج صورت زیر وجود داشته باشد:

محلول فقط شامل هیدروکسید (-OH) باشد.

محلول فقط شامل کربنات (2-CO3) باشد.

محلول فقط شامل بی کربنات(-HCO3) باشد.

محلول شامل کربنات و بی کربنات (2-CO3) و (-HCO3) باشد.

محلول شامل هیدروکسید و کربنات (-OH) و (2-CO3) باشد.

در صورتی آب دارای قلیائیت است که PH آن از 4.6-4.3 بالاتر باشد.

قلیائیت شامل قلیائیت فنل فتالئین (P) و متیل اورانژ یا قلیائیت کل (T یا M) می باشد.

قلیائیت فنل فتالئین مربوط به نمکهائی است که PH آنها از 8.2 (PH تغییر رنگ فنل فتالئین) بالاتر باشد یعنی نمکهایی است که دارای عامل هیدروکسید(-OH) و کربنات (2-CO3) هستند.

قلیائیت متیل اورانژ شامل قلیائی هایی است که PH آنها از 4.5 (PH تغییر رنگ متیل اورانژ) بالاتر باشد یعنی قلیائی هایی که شامل هیدروکسید (-OH) ، کربنات (2-CO3) و بی کربنات (-HCO3) هستند.

برای اندازه گیری قلیائیت از یک اسید قوی مانند اسید سولفوریک یا اسید کلریدریک 0.02 نرمال استفاده می کنند.